Gelinim Şiiri - Ayhan Selçuk

Gelinim, gelinciğim

gözümün matemi gel artık
kurak topraklar mı aldı seni hiç sormadan
sebep neden aramadan hangi talih çaldı seni
kıyametleri bahçesine gönderdi evimin
neydi konuş gelinciğim

nasılda kopardılar taze bir gül gibi
karın altından çıkan kardeleni mi kıskandırdın
yoksa bülbülümü deliye çevirdin gülden habersiz
yada bir mecnun mu türedi kör gözleriyle bakan
nasıl gelinim
nasıl gelinciğim

niye gelinim
niye gelinciğim
beyazlar kimseye yakışmadı ömründe
rabbine koşan taze bir meyyit gibi
bir melek gibi günahsız edep gibi nurani
nasılda uçup gittin gönül kuşu gibi

gelinciğim
adı da kendi gibi güzel gelinciğim
beyaz tenin beyaz evin bembeyaz elbisen
nasılda yakıştın cennet hurisi gibi
yıllardır bütünleşmiş bir nakış misali
prenseslere taç giydiren gelinciğim

son oyunumdaki gelinliğim
sahi unuttun değil mi onca kiri ve nefreti
hiç iz kalmamıştı, bir benden gayri
günah denen tortu yer etmemişti dallarında

sabahında ayazın, soğuğunda yurdumun
karlar üstünde bir bankın koynundayken gelmiştin
kanatsız kuşlar gibi ellerimde yuva yapmıştın
sütü kesilmiş annenin yavrusuna tesellisiydi gözlerin

o günden beri hiç ayırmadım başucumdan
hiç gitmedin yastığımdan, hep vardın yorganımda

ah gelinciğim
ahlarıma sebep yaptığım sevgili
ah edişinle ödüm kopardı ansızın
sanki canım alınacaktı, sur’ a üflenecekti sanki
yorgun düşlerime koyardım akşamlarında odamın
katıksız dürümlerindeydin akşam yemeğinde annemin

gelinim
gelinciğim
o gün bir varoldun ömür sahnemde
hiç indirmedim semamdan, hiç unutmadım yıldızlarda
seni sevdiğim için hiç utanmadım
düşürmedim, kıskanmadım, yılmadım, dayandım
ama ağladım, sızladım, sahiller boyu
hiç tükenmek bilmeyen okyanuslar gibi
çağıldadım durdum şelalelerde
taş misali seller önünde yuvarlanırcasına
unutmadım seni unutamadım sevgili

sahi, nerde kaldın
bak akşam oldu
gel evine
dön artık gelinciğim