Gelinden Görümceye Şiiri - Osman Keziban

Görümceeeee….., Görümce!
Dağ ardında kalasıca,
Ayda, yılda bir görünesice,
Huzuru elde göresice görümce.

Evinde yan gelip yatmayasıca,
Beli bükülüp de kalkmayasıca,
Gözlüksüz güneşe bakmayasıca,
Torun sevip, öpmeyesice görümce.

Sacda ekmeği yanık pişiren,
Çorbasını ocağında taşıran,
Anası evinde çocuk düşüren,
Ökçesi yarık, dişleri çürük görümce.

Eti dolapta kokutan,
Kenger kahvesinde fala bakıtan,
Dostunun anasına mevlüt okutan,
Yatağı, yorganı, bitli görümce.

Kocasına söven, kaynanasını döven,
Evi kokan, yamalık diken,
Karnı sıpalı, kapısı kapalı,
Ayağı çarıklı, anası gırıklı görümce.

Gece düşünde kirmen eğiren,
Evlenmeden ekiz çocuk doğuran,
Kaynatasına küfür edip bağıran,
Anlı gırışık, yüzü buruşuk görümce.

Allah belasını veresice,
İki yakası bir araya gelmeyesice,
Bu dünyada muradına ermeyesice,
Anasını velvel deresinde bulasıca görümce.

OSMAN KEZİBAN 1986/ MERSİN