Gelincik Ve Çınar Ağacı Şiiri - Beyza Su ...

Zarifliği,inceliği,güzelliği,
Neşesi, şuh kahkaları ile,
Kırmızı rengin asaletinde,
Sere serpe özgür Gelincik.
Güneşe başını kaldırdığında,
Gölgesinde yıllarını geçirdiği,
Sığınağı,sahiplenicisi,
Toprağında büyüdüğü,
Köklerinde can bulduğu,
Sakin huzurlu yürek mekanı,
Koca Çınar.
Ahh
Hiçte böylesine bakmamıştı ona.
Şaşırdı Gelincik,
Güneşin ışıkları,
Yüce Çınara nasılda yakışmıştı.
O heybetliyle,ihtişamı,
Toprağın derinliklerine kadar inen kökleri,
Göklere uzanan kolları vardı.
Harika,muhteşemdi,
Daima korumuştu Gelinciği,
Çınar ağacı,
Şaşırdı Gelincik,
Artık gülmüyordu,
Özgürlüğünü kaybetti,
Bağlandı,vazgeçemedi,
Güneşin ilk ışıkları değil,
Çınarın yüceliğine sevdalıydı,
Narin, kırılgan ve üzğündü.
Asil rengi kırmız solmaya başlamıştı,
Yaralıydı sevda ateşinde,
Ulaşılması imkansız gördüğü,
Sevdasına bakıyordu,
Koca Çınar ağacı,
Yüce yüreği,
Güçlü elleri ile
Gelinciğin,
Narin yapraklarını incitmeden.
Tuttu,
Gövdesi,
Ona eğildi,
Rüzğarın fısıltısında,
Seni Seviyorum dedi
Seni Seviyorum Gelincik.

25.05.2011
Konya