Gelincik Ürpertisi

kıpırtısından damlıyor yüreğin ay ışıyışın yakıyor yar
deli dalgalar geliyor deli dalgalar geçiyor
kor kor göğsünde gecenin sızı
kızıl mavi karanlık ah
özlemin dolduğu denizlerde aç sevişleri emziriyor
susuzluğu ağzında uçların gül ağu’su yaşanılanlar
tenin tuzu iyot sarhoşluğu
içe akışların buğusunda delinen titrekliği bakışların
göğüslerine saçılmış derinliklerin iniltisinde kırılan kanadı sabahın
henüz doğmuş sürmelerinde tanyelinin
kuzeylerimden kalma çarpıntısı
buğusundan soyunmuş tazelik ah
kanına karıştığım ılıntıların harından yağıyor
çise çise periler yaratılıyor çığlığında çırılçıplak kadınlar
firuz koylara üşümüş kuytular
sırılsıklam kumsallarına yattığım yangınların ahı
hayalinden koptuğum hoşluğunun için için dizildiğim areolası
naz damlası isyan ah
ıslığından süzüldüğümüz ışıyışların boynundan düşüyor
duldalarımda kılçığı göçtüğümüz rüyaların
nefeste değdiğin sıcağın acıyan az’ı
ikirciğinde yürüdüğümüz yolların hiç bitmeyen senfonisi
bıldırcın sütüyle yıkandığımız ağartıların şafağı
mehtabı çekip çekip ayarttığımız rüzigârların o koy altı
şeftalisi emildiğimiz tatların
çillerinden fışkırdığımız oluşumların vadilerinde oyulan baharı
yosun serpinti ah
içmelere doyamadığım kaynağının büluğ belirtisinden taşıyor
inemediğim boşluğu yüzüme dönüşlerin
şuramda hala çiyinden boşaldığımız çırpınışların gelincik ürpertisi
kenevirli mızrapların karıncalanan köpüğü
zehri dudaklarına daldığım eriyişlerin
en ırak şehirlere sürüldüğüm varlığın sıcak hoşlantısı
zafer suskusu ah
gonca gonca açılışlarının sessiz sessiz ç/ağlağından kalkıyor
eteği belinde ağrılar vuruyor ah
kirpiğinde bir daha bir daha geceyle birleşiyor gün
kızılcığından suyum dökülüyor yar!

''Deliler Teknesi sayı 95''