uçurumda açan gelincik misali,
açar sevdalar, en olmaz anda.
salar kendini uğultulu rüzgarlara.
tırmandırır yüreği, uluşılmaz dağlara...
öyle zordur ki yaşaması,
sevda ataşıyla kavrulması...
gelinciğin kayaları ufalayıp,
yaşamak için çaba göstermesi.
zordur sevdanın doruklara ulaşması.
mücadelenin en olmazını, oldurması.
bütün hoyratlıklara rağmen, gelincik misali
uçurumu yurt edinmesi...
o küçücük, o çelimsiz gelincik,
cüssesine bakmadan,
kocaman yürekle bağlanırken hayata,
tutunuyorken küçücük umuda...
sevdaya ayıp olmaz mı, bahane bulmak...
uçurumları bile yurt ediniyor,
sevmeyi bilen yürek.
sevdasını dokuyor, sabırla ilmek ilmek.
bir rüzgar esiyor, hoyratça...
kökünden söküp, savuruyor.
uçurumun dibine, insafsızca...
ilmik ilmik dokunan, bütün umutları
hoyratça yok ediyor...
her şeye rağmen gelincik,
yurdumsun ey uçurum! diyor...
tıpkı sevenlerin sevdalarından
vazgeçemediği gibi...
(19-01-2010)
Nilufer UcukKayıt Tarihi : 23.1.2010 00:10:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

saygılar kaleminize
TÜM YORUMLAR (3)