Gelincik Mevsimi Şiiri - Nurcan Yalçin

Göz açıp, kapanır gibi
Bir ses uyur, uyanır gibi
Siyaha çalardın bazen,
Şehre yürürdü rüzgar,
Son izlerimi de silerken,
Deniz kaçkını deli sular,
Sağa sola savruluyor,
Eski plaktan, köhnemiş acılar,
Belki agora bura
Belki Haydar'ın bar
Benden eser yok, gözlerim taş duvar...

N'ola ki,
Sözlerini sunsun kumrular?
Dökülecek ne var, ne yoksa, oynasın yerinden
Yağmurlar, bir lahza düşmesin, heybesinden
Prangalara vur sandalcı!
Ellerimde zindan, zifiri zindan.

Ey ışığını, habersiz kaptığım güzel!
Sensiz güneşlerde, sürgündür haleler
Bakışlarım ihtiyar...
Küskündür ay!
Tenhada kaldı yüzüm, tenhada aynalar.

Gölgesi yok sevmelerimin
Suretsiz dolaşıyor keşkeler
Ah! sevmeler
Sevmeler, ölüm kadar güzel...
Günü, yıkayıp asardık, her gece ellerinden
Gözlerin aralıktı,
Gözlerimde hep,
Gelincik mevsimi söner...