Sebepsiz bir kavganın çiçek kokan teninden
Ayrıldım aşkla ruhun birleştiği yerinden
Tanrı bilir iyiyi o hep doğruyu söyler
Ben gitmeliydim önce gelincik gözlerinden
Semazenler semahta, cemde kırklar yediler
Adını bilmediğim çiçekler dillenirler
Güneş solar kararır günü böler ikiye
Yitirir düşlerini aşksız kalan şairler
Senden kalan ne varsa harabesi içimin
Bulut çöllere yürür suyu çıkar sicimin
Gayri hasret ağları iplik iplik örülür
Uçmayı bilemeyen ürkek bir güvercinim
Ömrümden güneş çaldı zamansız düştü karlar
Uydurulmuş mecnunlar yalancı bahtiyarlar
Bastığım her yer ateş bu şehir ki amansız
Cehennemi büyütür sevgilisiz diyarlar.... Bilal KARAMAN
Kayıt Tarihi : 14.8.2016 23:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!