Gelincik Ekme Zamanı Şiiri - Ümit Seyhan

Kader çok ağrılı çeker
Uzun havasını,
Koklayarak toprağını
Koklayarak havasını
Elleri sis, elleri pas,
Elleri merhamet kokan insanlar
Bilmezler bir adım ötede yaşamasını

Ceketi omuzunda
Boynunda hamayeli
Pala bıyıklı bir kabadayı
Koyarak elini kalbinin üstüne
Uğurlar selânın ardından
Ayakkabı tamircisi garip ustayı

Kör lambalı sokaklarda
Kediler, köpekler dağıtır çöpleri
Öyle bir gariplik çöker ki
Elleri cebinde bir hayal geçse
Bekçi hemen çalar düdüğü

Ay yükselir sisler arkasından
Yanan varil etrafında garibanlar
Tüm korkulara iyi gelen bir türkü
Islık ıslık yankılanır
Küf kokan rutubetli damlardan

Güzel bir kız hayal kurar
Bakarak pencere kenarına düşen aya
Hicran yuvası dudakları tuzlanır
Ulaşması imkansız sandığı
Denizlerin rüzgarından

Oysa bilmez
En varlıklı, umudu olandır
Kızıllığa çivileyip ufuğu
Gelincik ekme zamanıdır.

Ümit Seyhan