Gelincik Çiçekleri Şiiri - Arif Vefik Çınar

Anne.!
Çiçekleri ne çok seviyordun.
Sormuştum da içlerinden birini,
Göremeyince sana.
Daha vakti var onların
Hele açsın da,
Gel , gör diyordun.
Geçenlerde bir resmin geçti elime ,
Gözlerinde yine ,o derin şefkatin.
Baktım çiçeklerin içinde,
Gülümsüyordun.
Öksüz kalan gönlümü daha da yaktı,
Anne hasretin.
Kendini nasıl da özletiyordun...

İlk işim;
Uğramak oldu yanına.
Gelince boyun bükük, dualarımla
Kabrinin , asude başına.
Karşıladılar beni,
İnce , nazik bedenleriyle.
Vakti var dediğin, gelincik çiçeklerin.
Dizilmişlerdi boy boy,
Mütevazi baş ucuna.
Utangaç, masum güzellikleriyle.
Seyrettim bir müddet,
Seyrettim ağlayarak.
Öpüyorlardı mübarek alnından,
Öpüyorlardı tek tek.
O yakut renkleriyle,
Eğilip, okşayarak...

Ebedi alemden annemin müşfik sesi,
İşte yavrum ,bak şimdi
Hepsi açtı diyordu.
Sahi ;
Benim melek annem,
Geleceğimi nereden biliyordu...

Arif Vefik Çınar
02.03.2022 Bünyan / KAYSERİ