Ben gelincik çiçeklerini çok sevdim. Onlardı ilk kez bana sunulan Kurumuş iki gelincik çiçeği Sevgiyi haykırıyordular adeta Sevdim onları çok sevdim Bana haykırıyorladı sanki ‘’sevme bizi boşuna sende bir gün bizim gibi kuruyacaksın ağlayacaksın, üzüleceksin, faydasız Belki bir defter arasına koyacaklar senide Zamanla karıştiriken hatırlanmak için Belki hiç hatırlanmıyacaksın Belki bir masa üstünde kalacaksın kurumuş halinle. Sevgiliye bakarak Sevme bızi ne olur, sen bız gibi olma Koparmasınlar seni dalından bizim gibi’’ Şimdi anladım ben gelincik çiçeklerini onlar yağmura fırtınalara dayanabilir Rüzgarlara göğüs gerebilirler Katlanırlar şimşeklere gök gürültülerine yağmurlara. Ama dokununca bir el yıkılırlar ezilir kelebek gibi narın çiçekleri Koparmayacaksın dalından onlar dagların eteklerine ovalara layik Dokunmadan sevmeyi öğreneceksin Gelincik çiçeklerini...seyrederek hüzünle
Halil AktaşKayıt Tarihi : 11.5.2012 20:12:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)