Gelincik Şiiri - Süleyman Cemal

Çiçek bahçelerinde gibiyim her an senle.
Binlerce rayihayla, karanfiller, laleler,
Ve gönlümü avutan, gelinciğin kızılı.
Eşsiz güzelliğinle, sensin bana muteber

O asude gelincik, her gece hayalimde
Ah! zarif ve uslanmaz; beni aklımdan eder
Buram buram kokuşu dağılırken elimde
Tek rengine bin ömür feda edilse değer

Yanağından bir buse almak için cihanı
Değişmezdim verseler, tattırdığın o anı
Sen saadet vesilem, göklerin armağanı
Meleğin kanadında, rüyalarımla gelen

Kıskanırım ne çare, bana haram saçında
Hayasız ve arsızca gezinen rüzgarları
Kör olsunlar o gözler, sana kem bakışında
Yansın, yansın isterim, tenine dokunanlar.

Bir minik kız, eteği gelinciklerle dolu
Soluyorlar deyip de ağlarken dua dua
Anlamaz ki o masum yüreği, budur kader
Kimi sevgiler ancak kavuşmadan makbuldur

Heyhat! gelinciklerin ömrü çok kısa olur,
İncecik dallarıyla, çınarcasına mağrur,
Ne incinir, ne küser ona kıyan ellerde
İki günlük dünyada endamıyla avunur

Nisanı hüzün sarar, gelincik yağmura el,
Solar kızıl yaprağı her muhteris damlayla
Dirense de birkaç gün, hoyrat esintilere
Düşer solgun ve cılız düşer ıslak toprağa

Gün kızıla çalmakta, şafak attı ve şimdi,
Serçe sürülerinin yeryüzü istilası
Ebediyyet arzusu, sımsıcak içimizde
Yusufçuklar tutacak gelinciğin yasını

Karşılıksız sevgiler, kara toprağa düşüp
Her bahar ortasında yeniden boy verirler
Gelincik suretinde alev alev tutuşup
Bülbülün sevdalısı güllere imrenirler

Varlığına müptela, aşkının divanesi
Mahcup nazarlarında kaybolur da giderim
Mutlak senle olmalı, her akşamın ertesi
Ya vuslatınla mesut, ya sensiz derbederim