Gelincik Şiiri - Aytuğ Tahsin

Siperdeyim...
Toprağa gömülü bür tohum gibi,
Yalnız doğrulup sıyrılamıyorum topraktan.
Başımın üstünden geçen her mermi vınlaması, tozu dumana katan top atışları Gerçeği yüzüme vuruyor.
Sıcaktan ve nemden nefes alamıyor, boğuluyorum.
Aldırmadan ateş edeiyorum..
Sağımdaki başından isabet alıyor, olduğu yere yığılıyor,
Her yanım kan, ağzımda ılık ve tuzlu bir tat.
Köyümdeyim...
Bütün köyün delikanlıları maç yapıyoruz,
Bakmıyorum ama, Ayşe'nin beni izlediğini biliyorum,
Onun için bir gol atmalıyım, mutlaka bir gol atmalıyım.
Atıyorum, bakıyorum gülüyor...
Sağımdaki ırmak gülüyor, ağaç gülüyor, çimen gülüyor, dünya gülüyor...
Çekiyorum Ayşemin kokusunu içime.
Barut ve toprak kokusu içimi yakıyor,
Gözlerimi açamıyor, duyamıyorum.
Tüfeğimi araıyorum, buluyorum.
Aldırmadan ateş ediyorum..
Geliyor ölüyorlar, yine geliyor yine ölüyorlar,
Ölüyoruz! ..
Kırmızı...
Sahi hiç bu denli kırmızı görmemiştim.
Ne bizim tarlada, ne köyümde kale yamacında.
Bu gellinciklerin kırmızısı nereden geliyor?
Memed yağız delikanlıdır, korkusuz, merttir,
Gözümü açtım anamın kucağında onu gördüm ilk,
Beraber sünnet olduk, onun anası ölmüşmüş doğarken
Benim anam, bizim anamız olmuş..
Kardaşımdır Memed..
Beraber çaldık ayvaları havuzlu bahçeden
Tavukları Gedik teyze'nin kümesten,
Beraber sevdik...Ayşe'yi..
Ali ilerde kanlar içinde dizinin altı yok,
Söyleyemiyor bişey dermanı yok belli..
Gitmeliyim, almalıyım Alimi bu metal sağanaktan,
Çavuş izin vermiyo..
Diyo ölürsün gidersen, diyom gitmeliyim.
Atlıyorum, sarsılıyo her zerresi toprağın.
Varıyom Ali'nin yanına,
Tutuyor kolumdan, gözleri gözlerimde.
'Geleceğini biliyordum diyor, biliyordum geleceğini! '
O gün dün gibi..
Memed, ben bide çomar.
Geliyor atlı askerler köy meydanına,
Diyor, düşman dayanmış, son kaleymiş..
Akşamına helalleşiyom babam, anam, kardeşimle
Son kez Ayşemle, dağlarımla, ırmağımla, çomarımla..
Anam çıkıyo sonra, elinde kına
'Susacaksa ezan, basacaksa düşman, sende dönme gayrı..'diyor,
Gözleri yaşlı, kalabalıkta kayboluyor.
Başımızda çavuş çıkıyoz yola, sağımda Memed solumda sucuların Ali..
Nefes alınmıyor artık..
Her taarruz yenilerini katıyor bu dayanılmaz kokuya.
Onlarda dayanamıyor ki susuyor ateş kusan topları.
İlk defa görüyorum onları..
Gözlerini, gözlerindeki onları,
Soruyor o sarışında;
Neden gelincikler bu kadar kırmızı?
Dedim ya Memed yağız delikanlıdır..
Aynı sütü içtik..
Sağımızda solumuzda paralanan mermiler, toplar..
Ölümsüzlük bu olsa gerek.
Şafakla atlıyoruz siperden
Ayaklarım basmıyor, ellerim tutmuyor,
Memed bide ben,
Koşuyoruz ölüme
Ölümsüzlüğe..
Sonra..
Duyamıyorum Memedimin naralarını,
Dönüyorum..
Memedim.. Kardaşım..
Hani ölümsüzdük, hani dönecektik köye Memedle,
Balık tutacak, gol atacak, güreşecektik köy meydanında yine,
Gözü yaşlı anam, kardaşım, dağlarım, ırmağım, çomarım.
Ya Ayşem! ..
Saçları mısır sarısı, gözleri gök mavisi Ayşem..
Ölürsem..
Dönemezsem..
Neye yarardı, ne içindi bu savaş?
Son harpmiş, son döğüş! ..
Öyle dedi sarışın, çakır gözlü komutan.
Gözümde kara perdesi karanlığın
Burnumda kokusu gelinciklerin
Yanaştık boyunca düşmana.
Bekliyoruz şafağı
Söküp atacağız bu topraktan onları,
Dönemezsem ya, ölürsem ya! ..
Şafak sökerken gördük parlayan kılıcı,
Atıldık düşman üstüne dalga dalga
Öyle yalçın, öyle hırsla, öyle inançla.
Geçtim ikinci siperide
Aştım tepeyi
Ayşemin gözleri Marmara'da,
Önümde sonsuzluk
Sonsuzluk içimde
Metalin soğuğu yüreğimde..
Gelinciklerin arasındayım..
Köyümün yeşili, Ayşemin mavisinin cennetindeyim.
Yalçın bir dalga olmuş akıyoruz boyuna,
Yükseliyoruz...
Sönen her dalga yenisini doğuruyor
Hınçla, inançla.
Anlıyorum, görüyorum
Serziyorum her zerremde..
Var oldukça bu dalga
Anam, babam, kardaşım var
Dağlarım, ırmaklarım, namusum var
Ayşem var, Ayşelerim var
Vatanım var.
Gözüm feri sönerken görüyorum gelincikleri.
Şu ilerideki kardaşım Memed
Öteki Sucuların Ali, beriki Murat.
Anlıyorum ölümsüzlüğü
Ölümsüzlükteki beni...