Gelincik Şiiri - Ömer Gülmez

ovaları delen çentikci
büklüm lokma uğruna
toprağı emen kemirgen
arkadaşını satan kancık
hacmi küçük yüzü somurtkan gelincik
torbada süzülen senin mi
senmi diktin yamasını
sen mi işledin sen mi kattın mayasını
çiğdem kokusu alıyorum senmi kopardın dalından

ah gelincik ah
biraz ar içip sarhoş olsak
sevgi koklasak için için
renk gelse benzimize
hatırlasak insanlığı ne dersin

hayır mı dedin
duyduklarım doğru mu
ne
bakmakta mı yasak
anlamadım
ormanların kralı da mı sensin
yuh

ey gelincik ey
varma üstüme karanlık bu yol
geç anlaşılır bendinde kırılan kol
git kendi eşinle oynaş
kendi koyuna serpil alınmam
bak dağın gözleri güneş
sana gülüyor utan
utan yaptıklarından
kartal yuvasını terketmiş geliyor
kanadı kapalı gözü gözünde kork
bırak namerdi hayatın kurtulur
yoksa sonun
kartal pençesinde pişen
bir öğünlük yem olur