Gelincik Şiiri - Aydın Erkurt

Güzeldi,
Sonsuzdu,
Yalnızdı.
Ve en ilk ve en sondu.
"Ol" dedi,
Pişmandı,
İnsan; bir hataydı.

Köle artık, yanılgısına
Kendi icadı kalın prangada.

Zamanı doğuran elleri yüzünde;
Yay bomboş kaldı
Atılmış okun ardında.

Depresyonda,
Kirli bir don bu,
Çocukluğundan kalan,
Hala, sırtında.

Bu kadar milyar şeytanın tam karşısında,
Sadık düşmanı ve biziz gülümseyen arsızca.

Hepimizdik,
Birbirimizdik,
Terk ederken, terk edildik.

U dönüşsüz bir bulvarda,
Asit yağmurları vardı.
Her damlası bir gelincik.

İç yangısı sonsuz hüznü,
Çoktan hak ettik.

(Haziran-2004)