Gelincik Şiiri - Bilal Karaman

Yağmur taşıyan göklerin
Alaz döşlü, nazar benekli nazlısı
Kalbinin kanatlarını
Uçurturken aşkın tılsımlı sesleri
Savrulan saçlarının üzerinde mavi kanatlı bir kelebek
Gamzelerinin, hüzünlerimi öldüren gülümsemesiyle
Bugün yine sen geçiyorsun aklımdan...
Ne hallerdeyim bir bilebilsen
Bir iç geçirmene bin ölüm yaşıyorum
Bir tebessümünle tamam oluyor eksikliğim
Dalınca hayaline
Şakaklarından aşağıya
Aşk olup iniyor kırk ikindileri
Usul usul gül yaprakları açtığını görüyorum yanaklarında
Gözlerim gözlerinle kutsanıyor
İçerin çocuklaşıyor çarpana çalıyor kalbin
Yol yordam yağmur yaş ardında kalıyor
Sevildikçe büyüyor gözbebeklerin
Leylak kokulu bahçelerin
Güneşe yaslanan çehresinde
Örgülü zülüflerinin kurdelesi çözülüyor
Papatya taçlı çiçeklerin ellerinde güller
Uçuşan baharla geçiyor kirpiklerinden
Alnının ortasında doğuştan sevdalı
Kan kaynatan ruhumun hayat öpücüğü
Dünyamı döndürüyor başının üstünde gelincik
Hiç baktın mı etrafına
Hiç düşündün mü?
Senin okuduğun okul sıralarından geçen
Kaç kız düşlerini taşıyor senin
Sivas meydanında
Ankara garında
Üsküdar vapurunda
Kaç zülüf adınla taçlanıyor
Kız kulesinde hangi zehirli sürüngen
Bekliyor kanatmak için tenini
Başucunda kaç yıldız dansa duruyor
Benden gayri hangi göçebe hayat
Hayallerin ortasında uyanıyor adını sayıklayarak
Aklıma düştükçe bebek kokan tenin
Düşüncelerim sapıyor
Kim istemez ki benim sevdiğim gibi sevilmeyi
Kim istemez en efsunlu sözcüklerle ruhunu beslemeyi
Sen hissetmez misin?
Fırtınalı kentin havuzlu kavşaklarında yağmalanan düşlerimi
Nasıl anlarsın sana dokunmadan doymadan
Çoğalan arzuların sesiyle türkülere dokuduğum özlemlerimi
Senden gayri hangi çiçek anlatır
Umudun renkleriyle aşkın gözbebeğinin sevisini
Hatıraları unutulan şehrin gecelerinin köhne ışıklarından
Biz geçip gidiyoruz yağmursuz, derbeder
Biz yok oluyoruz
Beklentilerin can çekişen gölgesinde susarak
Farkında olmadan biz bizi öldürüyoruz
Bilmelisin ki
Bir gömleğin iki yakasındaki ilikle düğme biziz
Birbirimize kilitlenmedikçe
Bağrımız çıplak kalacak döşümüz yanacaktır
Ağaçlar gazel dökecek
Mevsimler hep sonbahar olacaktır
Bekletmeye alıştırdığın
Beklediğin gün gelmeyecektir
Öyle ucuz sapmalarla avutma kendini
Gün gelir batar mavi güverteli gemilerin
Geri dönmez turnalar
Begonyalar süsler bensiz penceremi
Aklımdan geçtiğinle kalırsın baş başa
Ateşin
Suyun kıyısında…
Yarın geç olabilir
Gün bugünkü gün
Vakit sevme vaktidir
Bütün çiçekler sen
Bütün çiçekler gelincik oluyorken sevgili