Gelincik Şiiri - Muhittin Alaca

Öyle boynunu bükme gelincik!
Gözünü kan bürümüş insanların.
Top mermileri yağarken başımıza,
Tadı kalmadı ilkbaharın.
Bu zulüm, bu bitmez kin,
Ne mezhep tanınıyor, ne din;
İnsanlık, eşiğine gelmiş intiharın…

Böyle mahzun durma gelincik!
Nazla salınma ayındı nisan,
Barut kokusu yakışmıyor kırlara;
İnsanlığından utanıyor insan.

Bu akbabalar, bu kelle avcıları,
Dünya durdukça olacaktır.
Ve mermilerin kıvılcımı,
Çocukların gözbebeğindeki
Umut ışığında kaybolacaktır.

Sen neşeni yitirme gelincik!
Çiçeklerin içinden uzat boynunu.
Uçurtma uçuran çocuklar,
Dokunsun kadife yapraklarına.
Kaygılar dağılsın gamzelerinde,
Bir ömür boyu…

04.04.2014 Yayladağı