Büyüyen gelinciklere uzun uzun baktı, derinden bir iç çekerek…
Acımasız bir gün, hep beraber solup gideceklerini bilerek...
Oysa o güzellikleri doya doya yaşayabilmek, akşam güneşinde,
Sonunda gözyaşlarıyla, veda etmenin acımasız hüznüne düşerek...
Bilirsin ki, bir gün baharlara inat sonbaharlar gelecek…
Bir hüzün tacı, Eylül yağmurlarında yıkanmış mevtaya dönecek...
Sanma ki ne vuslat, ne ayrılık, zaman tünelinde sonsuza dek sürecek.
Sevdalar da, hayatlar da, bir sonbahar hazanında solup gidecek....
Necmettin Özgürsoy
Kayıt Tarihi : 6.5.2017 18:26:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Necmettin Özgürsoy](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/05/06/gelincik-136.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!