Gelincik Şiiri - Ömer Gülmez 2

ovaları delen çentikci
büklüm lokma uğruna
toprağı emen kemirgen
arkadaşını satan kancık
hacmi küçük yüzü somurtkan gelincik
torbada süzülen senin mi
senmi diktin yamasını
sen mi işledin sen mi kattın mayasını
çiğdem kokusu alıyorum senmi kopardın dalındanah gelincik ah
biraz ar içip sarhoş olsak
sevgi koklasak için için
renk gelse benzimize
hatırlasak insanlığı ne dersinhayır mı dedin
duyduklarım doğru mu
ne
bakmakta mı yasak
anlamadım
ormanların kralı da mı sensin
yuhey gelincik ey
varma üstüme karanlık bu yol
geç anlaşılır bendinde kırılan kol
git kendi eşinle oynaş
kendi koyuna serpil alınmam
bak dağın gözleri güneş
sana gülüyor utan
utan yaptıklarından
kartal yuvasını terketmiş geliyor
kanadı kapalı gözü gözünde kork
bırak namerdi hayatın kurtulur
yoksa sonun
kartal pençesinde pişen
bir öğünlük yem olur
Kayıt Tarihi : 1.1.2007 14:44:00

Ömer Gülmez Şiirleri © Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

SEVİLEN ŞİİRLERİ
Erezyondayım
Gelincik
Dök Düşün
Ana
Ayrılık
Oğul
Şarhoş
Dönsün Devran
Kalksam Nereye Giderim
Alın Teri
Ahkam kesildi
Düşteki Sen
Zilli
Söz
Ardayım
Kaynayan Kazan
Yol
Güneş karanlıkta da hür
Mezarım
Gönüllü aptal
Bu Diyar Benim
Cana Can Katalım
Vurgun