Gelincik Şiiri - Gülay Aruç

Titrek ve korkak bir gelincik
Melon şapkasını çıkardı sabaha
Sararmış otların arasından nazlı nazlı geçip
Boynum kıldan incedir deyip eğildi kuru toprağa.

Kah siyah benlerinden utandı
Al bastı kadife yanaklarını
Kah gerdan kırıp akşam rüzgarlarına
Önüne düşen ölü kuşlara ağladı gelincik.

Bazen bir gelin gibi salındı süzüle süzüle
Gururlu ve körpe
Bazen kaldırım çiçeği gibiydi yalnız ve ezik
Sen bize benzeyen gelincik
Şimdi dik durmak için kaldır başını
Yalvar güneşe.

“Şiddet Gören Tüm Kadınlarımıza”