Gelinciğin Uyanışı Şiiri - Nuran Karaca

Ben geldim bahar mor gelincik...
nihayet uyandım uzun uykumdan,
tereddütsüz tut narin yapraklarımdan
kökümü dirençlendirdim
küskünlüğümü kara kış altında bıraktım.

niyetim; iyi geçinmek kardeş çiçeklerle
aynı toprakta yetiştiğimiz
huyları ayrı ama cinsimiz bir olan
onlar bensiz olamaz ben de onlarsız
tarlalar kırlar!

ben geldim bahar çekinmeden,
yansıttıklarımı saklamadan yüzümde.
saygımla eğiliyorum,
ışıldar gülüşlerim güneşinin yüzüne.

kar altında çürümek üzereydim,
ovalardaki cıvıltıları duydum
soluk soluğa fışkırdım topraktan
ağacına tormurcuklarına hayranlıkla.
yemyeşil çayırlarının arasında
izin verirsen kendimi bulacağım.

müjde ver bana mutlu insanlardan,
davet et neşeli kelebeklerin bayramına
bekleyiş uzarsa kıyılacaktı bana
sesim derinden duyulmayacaktı neredeyse.
ne döndüm ayazlarda,
ne de bitti umudum
takıldım ilk cemrenin peşine.
uğur böceklerin yoncaların ferahlığınla
yüzünde toprak ananın yorgunluğu okunsa da.

o kapamıştı gözlerimi doğanın kanunuyla.
yaz kuruttu dallarımı,
sonbahar savurdu gazellerimi,
kara kış getirdi acıyla kendime beni,
uyanışın tam zamanıydı.
güneşinden pay ver belki son olacak bu arzum.
bozgunculuk etme,
rüzgarının esintisine busemi kondurayım.

19:53 21.08.2013