Gelinciğin Hüznü Şiiri - Sevgi Gül İlkan

Yere göğe sığdıramadığın
Tek heceydi hazinen.
Ayaklarını yerden kesen
Bulutlara binilir mi hiç?

Tozu dumana katmış geliyor.
Sol dağından esen rüzgarlar
İlk gelincik tarlasına uğrarlar
Bilmez misin sen gelincik çiçeği?

Düşerken yaprakların kanat açarlar
Gök/yüzünden yeryüzüne salınarak.
Onlar, sen, ben, değil ki çiçeğim
Papatyalara inanılır mı hiç?

Şimdi ıssız bir sokakta
Yağıyorsun sokak lambasında.
Kelebek ömürlüsün baharında
Bilmez misin sen gelincik çiçeği?

Hep hüzünlü ağlamaklı bakar ay
Ardın sıra güneşin uzağında
Uzaktan uzağa sever bıkmadan
Hiç seyretmedin mi?

O, şiir, sen şehir,
Enkaz içinde hazinesin.
Yıkıldı yolunu bekleyen şehir
Dememiş miydi şair, gelincik çiçeğim?