Gelinciğim Şiiri - Enver Özçağlayan

Bir vefanın eseri senin varlığın bize
Bilmem hangi yamaçta büyüdün gelinciğim?
Hep bereket getirdin köhnemiş evimize
Ruhumuza huzuru bürüdün gelinciğim.

Sarmaşık fidanıydın yuvasına sarılan
Kanaatin sembolu sen oldun yâranına
Ürkek ceylan bakışın son duraktı varılan
Mutluluk yollarında yürüdün gelinciğim.

Sevdâ üstüne türkün, Türker'i avutmaktı
Hazza dönüşen sabrı gösterdin hepimize.
Secdeye yüz sürüşün, şükrünü anlatmaktı
Kibri yerlere atıp sürüdün gelinciğim.

Ömür gelip geçerken goncalar döner güle;
Ceylanlar yatağında ne kuzgunlar görürsün
Her geçen gün sanırsın lâyık oldun ödüle
Geçen zamanda bil ki; eridin gelinciğim.

Dilerim birgün sen de gelincikler bulursun,
İçlerinde sakın ha! Olmasın ayrıkotlar.
Sonra dertlere düşer, zamansız kavrulursun,
İşte o günden sonra çürüdün gelinciğim...

04.04.2013 Fatih-İST.