Gelin Nimetin Destanı Şiiri - Yılmaz Tarhan

Paçamı sıvayıp dereyi geçtim.
Karşıdan ecel suyumu içtim.
Çirişe giderken kayadan düştüm.
Genç yaşımda felek kıydı canıma.

Düşünce, yanımdakiler kaçtılar.
Köye doğru hepbirden bağrıştılar.
Köyde duyan ehbaplarım koştular.
Genç yaşımda felek kıydı canıma.

Düştüğüm yerlere kanım akıyor.
Ahali gelmiş de bana bakıyor.
Üç kızım var, ciğerimi yakıyor.
Genç yaşımda felek kıydı canıma.

Ağaçlardan bana sedye yaptılar.
Cansız bedenim üstüne attılar.
Hep beraber yukarı çıkarttılar.
Genç yaşımda felek kıydı canıma.

Yolda bekliyordu bir kağnı beni.
Attılar üstüne kanlı bedeni.
Biçmiş idi kader bana kefeni.
Genç yaşımda felek kıydı canıma.

Çekiyordu öküzler benim kağnımı.
Sarmıştı dostlarım, iki yanımı.
Bir çiriş uğruna verdim canımı.
Genç yaşımda felek kıydı canıma.

Cızlıyarak girdi kağnı köyüme.
Koyuldu cenazem kapım önüne.
Toplandı ahali benim evime.
Genç yaşımda felek kıydı canıma.

Ben gelmeden ocağımı yapmışlar.
Odunla doldurup hemen yakmışlar.
Koca bir kazanla su ısıtmışlar.
Genç yaşımda felek kıydı canıma.

Koydular mezara karanlık,ıssız.
Dağıldı ahali,ortalık sessiz.
Yavrularım kaldı bensiz; annesiz.
Genç yaşımda felek kıydı canıma.

TARHANİ de yazdı,Gelin Nimet'e.
Koydu kızlarını,göçtü ahrete.
Dilerim Allah'dan girer cennete.
Genç yaşında felek kıydı canına.

Mayıs 1973