Bu aşkın yegane suçlusu benim
Ben kendim yanarım kendi derdime
Ağlasın gözlerim tutuşsun tenim
Gelin güvey odum kendi kendime
Gönülden sevene sevgi pınarmış
İnsan bir bakışa böyle kanarmış
Bir dağdan habersiz bir dağ yanarmış
Gelin güvey oldum kendi kendime
Ben yalnızca sevdim aşka inandım
Bir başka bağlandım başka inandım
Ben o gönlündeki köşke inandım
Gelin güvey oldum kendi kendime
Belki boş koymazdın şu ellerimi
Bilseydin hakkında emellerimi
Seninle süsledim hayellerimi
Gelin güvey oldum kendi kendime
Kayıt Tarihi : 22.4.2005 11:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!