Gelin Görün Sarıkamışı Şiiri - Selim Daş

Kar çekilir, utanır kendinden,
Doksan bin can belirir toprağın üstünden.
Henüz on beşinde, yirmisinde, yirmi beşinde
Kimi evli; çocuğu var, kimi nişan arifesinde.
Bitmemiş sözleri, bitmemiş hayalleri...
Silahının üstünde donarken titreyen elleri,
Dilinde Allah Allah tekbirleri.
Ne soğuk durur karşısında ne düşman,
Ey Mehmed'im bu ne kuvvetli iman.
Bir adım sonrası karanlık,bir adım sonrası zulüm,
Bir adım sonrası ateş,zelzele,tufan,ölüm,
Biliyor Mehmed'im, bir adım daha atıyor;
Öteden ölüm saçan bir top mermisi geliyor.
Toprağı alt üst edip parçalıyor donmuş bedenini.
Gökten kanla beraber iniyor; kolu, bacağı, eli.
Gövdeler gövdelere karışmış, beyaz örtü bütünüyle kan,
Gelin, görün Sarıkamış'ı, işte en büyük tufan.
Geride analar, babalar... Yanıyor yürekler,
Geride yirmisinde bir kız, Mehmed'ini bekler,
Bilir gelmeyeceğini, bekler yine de
Giderken söz vermişti Mehmed'ine, kara gecede.
Vatandı uğruna ölüme gidilen, vatan!
Var mıydı bundan daha büyük şeref, şan?
Gelin, görün Sarıkamış'ı o gün, Sarıkamış kan;
O gün Mehmed'imdi karlar altında yatan.