Gelin Ağıdı Şiiri - Abbas Paksoy

Canım kız’ım, diyerekten büyüttün.
Ninniler, söyleyerekten uyuttun.
Ev’den ayrılmadan, göz’üme tütün.
Gonca gül kız’ını, el ettin anam.

Can’ından çok severdin, sen de beni.
Sevgin nerede kaldı, söyle hani.
Göz’ümün yaş’ına, yol ettim seni.
Gonca gül kız’ını, sel ettin anam.

Giydirdiler, gelinliğim, duvağım.
Ne tez gelmiş, benim gelinlik çağım.
Demek kine, yetmiş koynumda bağım.
Gonca gül kız’ını, bor ettin anam.

Kına’m yanıyor, öz’ümde yanıyor.
Kınacılar, etrafımda dönüyor.
Damar’larım da, yırtıldı kanıyor.
Gonca gül kız’ını, kan ettin anam.

Çeyiz’lerim, meydanda sayılıyor.
Nikâhım da, hoca’da kıyılıyor.
Bacı’larım, yerlerde bayılıyor.
Gonca gül kız’ını, kor ettin anam.

Baba’m, hayırlı olsun dedi, verdi.
Elin oğlu gelip, koynuma girdi.
Dünürcüler de, muradına erdi.
Gonca gül kız’ını, yar ettin anam.

Beni, kocaya verdin, mutlu musun?
Kız’ım gelir diye, umutlu musun?
Yoksa Paksoy gibi, tabutlu musun?
Gonca gül kız’ını, kül ettin anam.