Gelin! Şiiri - Salih Yıldız

Benden haber soran candan dostlarım;
Yola çıkıyorum acele gelin!
Menzile varamam belki toslarım;
Belki de olurum nazlı bir gelin…

Ömür çabuk geçti vardık sonuna;
Azrail ensemde buz gibi el’in!
Kendi amelimin bindim koluna,
Atı arabası durmadı elin…

Yaş kemale erdi beden döküldü;
Kamburu görüldü büküldü belin.
Makberi kazarken güller söküldü;
Hüzün sardı sapı kırıldı belin…

Benden sonra kalan candan dostlarım;
Arkamdan sakın ha etmeyin te-lin.
Alın tabutumu, serin postlarım,
Ayar bozuk sesi çıkmıyor tel’in…

Görmez oldu gözüm kimseyi artık;
Bu ister bir peri isterse selin.
Duramaz önüne hiçbir yaratık;
Bentleri yıkıp ta akarsa selin…

Son nefese varıp perde kalkınca;
Lal oldu da nutku tutuldu dil’in.
Ruh bedenden çıkıp arşa akınca;
Böcekler etimi ayırın dilin! ...