Gelin Şiiri - Necati Keçeli

Laf söz dinlemezsin uzadı dilin
Tutumun yuvanı yıkacak gelin
Yaşlanıp sonunda bitecek pilin
Gün olup oğlumda bıkacak gelin

Ben seni alırken alnından öptüm
Çok güzelsin diye yüzüne taptım
Çocuğuna baktım, aşını yaptım
Kaynana boyun mu bükecek gelin

Kiri tozu görmez camı silmezsin
Yemeği yersin bulaşık bilmezsin
Cumartesi, pazar eve gelmezsin
El, alem ne diye bakacak gelin

Bilezik, küpedir takarsın kola
Süslenir püslenir çıkarsın yola
Önüne geçsem de desem hayrola
Ağzından küfürler çıkacak gelin

Her ay maaşımı ben sana verdim
Çorbanı pişirip sofranı kurdum
Çocuklarına eşşek olup durdum
Eski püskünü kim dikecek gelin

Birazcık saygıyı istedim senden
Gelinim dedikçe hep kaçtın benden
Beni de çıkardın imandan, dinden
Sen beni günaha sokacak gelin

Ne şeker bilirsin nede şu tuzu
Ne kışı bilirsin ne bahar yazı
Aklında, fikrinde varsa da dizi
Kaynana erken mi kalkacak gelin

Dönüp de bakmazsın çula mindere
Getirdiğin üç beş tabak tencere
Vaaz mı verirsin çıkıp minbere
Birikmiş çöpü kim dökecek gelin

Necati sustur, şu deli karını
Herkese dağıtır evin sırrını
Bu böyle giderse görmez yarını
Evimin çatısı çökecek gelin

Necati KEÇELİ
İZMİR 05.02.2012