Yaman olur Gelibolu sırtlarında ayaz.
Rüzgar fırtınaya döner birden, göz gözü görmez.
Katırlar yüklenir cephanelerle,
Gece yol alınır yağmur, kar denmez.
İnatçı katırları kadınlar çeker,
Ayakları yarı çıplak, sırtları ince.
O kadınlar ürperirler derinden,
Soğuktan mı, acıdan mı bilinmez…
Issız gecede kurbağa sesleri
Bastırır kadınların yürek sesini,
Gruptaki Hilal-i Ahmer hemşireleri
Ulaşır birazdan Sargı Yeri’ne.
Bir su başında kısa bir mola;
Bedenler yorgun, yok başka çare.
Bir kadın sesi böler geceyi hafif ve ince,
Ardından bir bebek sesi…gelir en güzel müjde.
Gelibolu yollarında doğmuştur vatanın en genç eri,
Adını ne koydular kimse bilmedi.
Sarıldı bir çaputa bebek orada,
Yalvardılar, yakardılar yok fayda.
Ne söylense bir türlü olmadı ikna,
Dönmedi geriye loğusa ana.
İşte o analar;
Koklamaya kıyamadıkları gonca gülleri,
Babalar, yetiştirdikleri Koçyiğitleri,
Bile bile gönderdiler ölüme,
Ardından ağlamadılar bile…
Anafartalar’da, Arıburnu’nda, Conkbayırı’nda,
Çocuklar vardı askerlerin arasında.
Çaputtan topları kalmıştı sokakta,
Defterleri, kalemleri, atlasları sınıfta.
Kimi Balıkesir, kimi Galatasaray Liseli,
Kimi de tıbbiyeli,
Okullar o yıllarda hiç mezun veremedi.
Ağızlarında annelerinin sütü kokardı,
Adı neydi, nereliydi bilmek neye yarardı.
Çok masum, çok genç ve deneyimsizdiler.
“Vatan için canımız feda” dediler,
Umutlarını hiç yitirmediler,
Kimi bir aileye, kimi sevgiye,
Kimi de bir sevgiliye hasret
Papatyaların, gelinciklerin üzerine düştüler.
Körpeydi cesetleri,
Savaşırken devleşen ince bedenleri
Dalından yeni koparılmış güller gibiydiler.
Yüzlerinde mutlu bir gülümseme,
Sanki savaşı kazanacağımızı önceden bildiler.
Öyle güzeldi ki gittikleri yerler;
Bir daha geri dönmeyi asla düşünmediler…
Ruhunuz şad olsun,
Ey, çocukken toprağa düşüp orada büyüyenler…
Ağlamak istiyorum, ağlayamıyorum,
Anlatmak istiyorum, anlatamıyorum,
Sizi anlatmaya yetmeyen kalemimi kırmak istiyorum.
Yalnız şu bir acı gerçek ki:
“Vatanın bağrına düşman dayamış hançerini”
Kan akıtıp, can verip vatanlaştırdığınız bu yerler
SATILIYOR PARSEL PARSEL! ...
Duyup ta bunları kahrolmayın orada siz aziz şehitler.
Öyle bir Türk Gençliği yetişiyor ki;
Eğer,” UĞRUNA ÖLÜNECEK VATAN KALIRSA”
İnanın,ardınızdan seve seve gelecekler…
Kayıt Tarihi : 16.3.2008 14:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İzmir Ekonomi Üniversitesinde,Çanakkale Şehitlerini Anma töreninde okuduğum 18 mart 2007 tarihli bir şiirim.ŞİİRİN FİNALİNİ KARŞIMDA PIRIL PIRIL GÖZLERLE BAKAN GENÇLİĞİ GÖRÜNCE HEMEN ORACIKTA,OKURKEN DEĞİŞTİRDİM.OYSA DAHA ÜMİTSİZCE BİTİYORDU...
Kanımızla imzaladık senedini.
Çarıklı ayaklar üstünde onurlu başlar taşıdık.
Seni ana bildik anayı namus.
ya şimdi.............? diye haykıryor dumlupınardan bir şehit...!
Şimdi nöbet bizim..bayrak inmez. vatan bölünmez diye cevap veriyor gençlik..
Ey, çocukken toprağa düşüp orada büyüyenler…
Ağlamak istiyorum, ağlayamıyorum,
Anlatmak istiyorum, anlatamıyorum,
Sizi anlatmaya yetmeyen kalemimi kırmak istiyorum.
Yalnız şu bir acı gerçek ki:
“Vatanın bağrına düşman dayamış hançerini”
Kan akıtıp, can verip vatanlaştırdığınız bu yerler
SATILIYOR PARSEL PARSEL! ...
Duyup ta bunları kahrolmayın orada siz aziz şehitler.
Öyle bir Türk Gençliği yetişiyor ki;
Eğer,” UĞRUNA ÖLÜNECEK VATAN KALIRSA”
İnanın,ardınızdan seve seve gelecekler…
Muhteşem ...Tek kelime ile muhteşem...Bu duyguları yaşayabilmek, duyguların ifade ediliş şekli, ve şiirin bitişi....
Öyle bir Türk Gençliği yetişiyor ki;
Eğer,” UĞRUNA ÖLÜNECEK VATAN KALIRSA”
İnanın,ardınızdan seve seve gelecekler
Tüylerimi diken diken yaptı dizeleriniz..İyi ki varsınız Naime Hanımcığım.Ve iyi ki sizi tanıdım...Saygılar
ON BİN PUAN YOKTU YÜREĞİNİZ DERT GÖRMESİN DOST ELLERİNİZ NUR OLSUN KALEMİNİZ BAKİ İLHAMINIZ BOL OLSUN NE YAZIKKİ GENE ON PUAN VEREBİLECEĞİM ÇÜNKİ FAZLASI YOK SELAM VE HÜRMETLER ESEN KALIN
TÜM YORUMLAR (17)