yağmur dolu bulutları,
yürek taşıran derin ezgileri
dinlemeyen rüzgarlar ürkütemez.
aşağılığın,satılmışlığın
zirvesine çıkabilenlerin,
yok olan yüreklerinde ki,
gizli bir kıskançlık duygusuyla
önleyemedikleri kinleri,
seni ürkütmesin.
bu ateşi kim yaktı?
benim ruhumda deme.
ateşli bir insan sevgisiyle
dolu olmayanlar
seçkin duygular taşıyamaz.
gelgeç yürek çarpıntılarından
aşk olmaz.
hayat bir gül bahçesi değildir.
çelikten, bükülmez bir iradeye
sahip olamayan,
bir insanın sınırtaşlarını
yerinden oynatamayan
gelgeç aşklar seni ağlatmasın.
kızılırmağın eledip,
insanı çağırdığını
herkes göremez.
kafanı gökyüzüne çevir,
yıldızlara gülümse.
köklü ve değişmez bir tutkuyla
hayata sarıl.
karlar altında akan
duru suları göremeyenler,
yaygın kör inançların
esiri olanlar,
seni bu hayattan soğutmasın.
bir ırmağın kıyısında
salınan ağaçların altında,
kendini müziğin ritmine kaptırıp,
yürek taşıran
derin ezgileri dinlemeyenler,
gerçek yaşam duygularıyla
dolu olamazlar.
hiç bir direnme göstermeden
kalelerini teslim etme.
uykulu bir ağustos böceğinin
ansızın dalların birinden
düşüşünü göremeyenler,
soylu bir amacı,
sarsılmaz bir inancı olmayanlar,
seni HİÇ KORKUTMASIN.
Erol Semiz.
Kayıt Tarihi : 7.4.2008 13:46:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!