Yağmura hasret kalan çöl gibi,
Yanıp tutuşur garibin kalbi,
Her akşam batışta sensizliği,
Görünmektedir kuyunun dibi.
Ben önümde ne varsa hep yığdım,
Sensiz ama seninle yaşadım,
Gözlerine kucağımı açtım,
Yeri geldi her gece ağladım.
Çizmedim asla karalamadım,
Kesinlikle seni unutmadım,
Sana yaklaşıp hep adım adım,
Çünkü sensin hayattaki tadım.
Gözlerinin yokluğudur cezam,
Sonum olsa da biçilen idam,
Durmadan hep ard arda sarılsam,
Dünyayı ayaklarına sunsam.
Şanlıurfa, 02.02.2021; 23:03
Mustafa Alperen TaşKayıt Tarihi : 2.2.2021 23:06:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Alperen Taş](https://www.antoloji.com/i/siir/2021/02/02/gelesin-7.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!