Gelenekler uluyor tepemde
Çocuğu sımsıkı saran toplumsal zar
Değişim saplanmış hançer gibi, göğsüme
Büyüdükçe oyunu bozar
Yırtar kefenini ölümüne.
Kelebekler dönüyor tepemde
Renklerin tonunu zorlayarak
Göz alıcı hepsi de
Korkuyorum, çekiyor hepsi bir yöne
Doğruyu bulmak adına
Kaçıyorum gözlerimi kapatarak
Görsün göremediklerini
Gözlerimde....
Renklere böldüm ideleri
Her çocuğun doğuşunda
Yeni nesil fideleri
Çiçek olma yolunda.
30.03.2002
Özden BalcıKayıt Tarihi : 3.1.2006 14:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!