Ben soğuktan üşürken, sevdiğim yalnızlıktan,
Gelemez beklediğim, dünya kefen giyindi.
Uzaklarda bir nisa, yüreği hüzün dolu,
Derdi dünyayı yakar, kederi bana sindi.
Beklemek ıstırabı saatleri yıl eder,
Sabah geçmek bilmiyor, nasıl gelir ikindi.
Üzüldüğünü bilmek kahrolmaktan beterdir,
Ben bana ağlıyorum, gözüme kanlar indi.
Bir yürek taşıyamaz, bu dağ gibi acıyı,
Sancın dost yüreğinde, sahte dostlar sevindi.
Melce’ kim biliyorsun, sen ağla Allah kızsın,
Acına yer sallandı, şu sağlam gök delindi.
04.01.2002
Gerence Körfezi / İzmir
Kayıt Tarihi : 4.8.2013 13:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!