şimdi kapı çalsa;
kapıyı açsam ki,
gelen umut olsa...
hani yalnızda gelmemiş olsa,
huzuru da kolundan tutup getirmiş olsa,
ben bir fincan kahve sunsam,
hep beraber yudumlasak,
kırk yıllık hatır kazansam;
kırk yıllık dostluğumuz olsa,
.....................kapı çaldı,
büyük bir heyecanla yürek çarpıntısıyla açtım,
bir de ne göreyim,
gelen düş kırıklığı, neyleyim.
niye hep böyle olur?
neden hissettirir kendisini ama gelmez bir türlü;
bana kastı ne?
ne düşmanlık ettim kendine,
niye bana bunları yaşatır umut denen bu hergele.......?
Kayıt Tarihi : 10.3.2013 15:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!