Gelen Akşam Şiiri - İlhan Karakoç

Gurup vakti, hüzün saatim
Sinsice basıyor karanlık
Müjdeliyor ay gelen geceyi
Ufuklar yine kara bulutlarla kapalı
Sevgili ile aramıza set çekti
Taş yürekli dağlar
Biri Kuzeyde biri Güneyde
Zamana ümit bağlar

Bulutlar tıkadı penceremizi
Ayırdı rüzgar nefesimizi

Sararan güneş karanlığın habercisi
Taşlar son ışıkları emmekte
Yarasalar hayata kavuşacak birazdan
Geride kupkuru bir hozan kaldı yazdan
Poyraz karın dostu
Bulutlar yarışıyor birbirleriyle
İnsanlar eve dönen hayvanlarını beklemekte
Kör bacakardan tütünler direklemekte
Uzaklardan yağ kokuları geliyor
Tezek kokuları buna eklenmekte

Ufuktaki son görüntü
Kalın ve siyah bir çizgi
Zıtları birbirinden ayırmakta
Yıldızlar çicek açmakta
Gönüllere tıkanan hüzün
Duygular, umutlar, hazret
Aşamayıp taşbağırlı
Dağlarda yorulmakta