Gelememiş zaman Şiiri - Hüseyin Kurt

oysa vakit
çoktan geçmişti öğleyi
yine aynı köşe başından
dönmemişti
acaba nasıldı
bugün saçları
düz dalgalı
yoksa daha mı farklı
ne fark ederdi ki
yine uzaktan
gözlerimin gözlerine
değme ihtimalini bekleyecektim
acaba nasıldı kafasının içi
düşünceli karamsar
yada hırçın dengesiz
hoyrat

heyhat oysa nakit
henüz artıyı görmemişti cepte
dert
bir değil iki değil
yaşama telaşı boylu boyunca
yanımda upuzun kalıyor
her şey dağılıyor o dönünce köşeyi
umarsız

acaba bugün hangi şarkıyı dinliyor
kafası bir önün de bir arkasın da
değişik bir ruh hali içinde belki
telaşı farklı

ruhu nasıl acaba
deli dolu iyi kötü
ince düşünür mü
kırar mı
incitir mi

ayna yine aynı yerde
aynı yerde yansıması ben
yine dünden
yada
önceki günden
farkı yok gibi
yine boş biraz bakışlar
biraz düşünceli
biraz deli
biraz da dolu
yorgun biraz
tutunmaya çalıştığı tüm yıldızlar
bir bir kaymış
öylesine bir bozgunda
ben yıldız yorgunu

beklemekten sıkılmadım
sevdim de denebilir
alıştım da
ama keşke yine
uzaktan uzağa
bakabilseydim sana
sahi sen kimdin ki
hatırlamıyorum bazen
bir çift gözden öte değil
gözlerimi çekemediğim nesne
ne eksik
ne de fazla
bir çift göz
hepi topu
çoğu zaman
beklemenin
varı yoğu

yok hala geçmedi
başka bir işi çıktı belli ki
yada başka bir işi vardı
sana ne ki ulan dedim
aynaya
sen kimsin
sen nesin ki
öylesine bir bozgun
yine
yine ben
yıldız yorgunu

gelememiş zaman belki
vakti değilmiş
onca kötü şey arasında
güzel
en güzel ayrıntıyı bulmak
bu zamanda nüksetmiş
oysa çokça zaman da geçmişti
gelmesi gerekir miydi ki
neyse buda
öylesine bir bozgun
gel(eme)miş zaman
kaymaya niyetli bir yıldız
ben yine yorgun...