Gelemem Şiiri - Şahin Yılmaz

Gel diyorsun ama gardaş,
Köye ne diye geleyim.
Ne babam var, ne arkadaş,
Köye ne diye geleyim.

Çalışmamak olmuş amaç,
Boş kalmış, sürüsüz yamaç.
Unutulmuş herle, omaç,
Köye ne diye geleyim.

Ayıp olmuş tandır yakmak,
Yaşlılara derler ahmak,
Şehirden geliyor ekmek,
Köye ne diye geleyim.

Analar höllük elemez,
Beşiğe bebek belemez,
Dağlarda kuzu melemez,
Köye ne diye geleyim.

Sohbeti yoktur alaysız,
Bulgur kazanı kalaysız,
Düğün yapılır halaysız,
Köye ne diye geleyim.

Tırpan duvarda paslanır,
Kızlar makyajla süslenir,
Çocuk mamayla beslenir,
Köye ne diye geleyim.

Boşa gitmiş emek, çaba,
Ayrı evde ana-baba,
Müzelik dirgenle yaba,
Köye ne diye geleyim.

Nineler çevirmez kirman,
Kağnıya darılmış urgan,
Sünger yatak, elyaf yorgan,
Köye ne diye geleyim.

Emmim bakkaldan süt almış,
Yengem onu yoğurt çalmış,
Tarlalar nadasa kalmış,
Köye ne diye geleyim.

Bozulmuş köyün dokusu,
Kırılmış bulgur sohusu,
Gelmiyor tezek kokusu,
Köye ne diye geleyim.

İster baştan, ister sondan,
Düşünceler aynı tondan,
Geçimleri fak fuk fondan,
Köye ne diye geleyim.