Gelemem Şiiri - Âşık Enver Gürkani

Kağızmanlı âşık Yoksuli ile bizim beraber epey zamanız olmuştu. Bazen sert atışmalarımız bile olmuştu. Yaşı hayli ilerlemişti bir ara döndü memleketi Kağızman’a. nede olsa dostum idi bende arkasında şu şiiri yazmıştım

GÜRKANİ

Yollarını bekliyorum Yoksuli
Neden gelmez yolcu suskun yol suskun
Elim varmaz oldu sazı çalmaya
Mızrap suskun perde suskun tel suskun

Surat astı gülmez oldu dağımız
Neşesi yok çok üzgündür bağımız
Kimse uğramıyor boş otağımız
Ocak suskun mekân suskun kul suskun

Her sabah çıkarım yoksun durakta
Selam gönder olsan dahi ırakta
Dostlar soruyorlar herkes merakta
Dudak suskun damak suskun dil suskun

Muhabbetle geçti senin ile ezelim
Diyorduk bülbüle öt be güzelim
Döngel usta yine çıkıp Gerzelim
Dere suskun tepe suskun çöl suskun

Gürkanider hiç vermiyor haz bana
Sen yoksun ya tek başıma saz bana
Gelmiyorsan mektup barı yaz bana
Kalem suskun mektup suskun pul suskun

YOKSULİNİN GÜRKANİYE CEVABI

Ömrüm geçti günlerimi sayarım
Vücudum hastadır daha gelemem
Yeni anladım ki dünya fanıdır
Azrail destini sundu gelemem

Ecel haber gönderiyor üst üste
Birkaç gün geçmeden edecek posta
Dizim tutmaz oldu vücudum hasta
Gözüm görmez oldu daha gelemem

Ölümle gelmişim karşı karşıya
Ayağım varmıyor gidem çarşıya
Vesait lazım ki beni taşıya
Ayak varmaz oldu daha gelemem

Yaş geldi yetişti yetmiş yediye
Azrail’den alıyorum hediye
Düşürmek istiyor beni vadiye
Felek aman vermez oldu gelemem

Yoksuli şaşırdı bilmez neylesin
Ahbaplarım menkıbemi dinlesin
Dostlarım hakkını helal eylesin
Aklım ermez oldu daha gelemem

Âşık yoksuli bu şiirinden bir hafta sonra Hakkın rahmetine kavuşur