Gelecekten Mektup Şiiri - Ekrem Öztürk 3

Ben de o sokaktan geçtim yıllar sonra bir gün.
Sessizce, kimseye görünmeden…
Adımlarım ürkekti, kalbim gergin.
Bir an durdum, ama bakmadım…
Çünkü bakarsam kalırım sandım.
Herşey aynı sokakta ama bir tek sen yoktun.
Senin sesin, senin susuşun, senin bakışın yoktu o gün orada.
Sen mi önce gittin,
Ben mi geç kaldım bilmiyorum.
Ama biliyorum ki,
Biz o sokakta bir ihtimali bırakıp dağılmış iki insanız.
Ben seni terk etmedim.
Ama kendi hayatıma dönmek zorundaydım.
Bazı yollar insanı sevdiğinden değil,
Kendinden götürür çünkü.
Beni beklemişsin ya…
Ben de yıllarca kendi içimde seni bekledim.
Bir gülüşte, bir şarkıda, bir eski fotoğrafta…
Hep biraz sen vardın.
Ama biz bir sokakta değil,
Aynı kalpte karşılaşmayı beceremedik.
Zaman, sokakları değil, insanları yormuş meğer.
Ve biz… yorgun düştük.
Şimdi sana pişman gibi bakmak istemem,
Ama düşman gibi de bakamam.
Çünkü seni affetmek, kendimi affetmek gibi…
Belki de senin yokluğunla değil,
Senin yok saydıklarınla yaşlandım ben.
Ve bil…
Ben seni hiç unutmadım.
Ama o sokağa bir daha dönemedim.
Şimdi bir şarkı çalıyor içimde, usul usul…
Sanki senin sevdiğin bir şarkı söylüyor her dizesini…
"Unutulan sevgili, seninle doluyum hâlâ…
İçim yanıyor derinden, sana özlemimle…
Unutulan yıllarda kaldı bir küçük sevda,
Oysa ben seni hâlâ, yüreğimde saklarım..."