Gelecekte Bir Gün Şiiri - Halil İbrahim ...

Bir çöplük olacak,
Her gün çöp attığın.
Çör çöp artıkları,
Köşede yığın yığın.

Bir kâğıt göreceksin,
O yığının içinde.
Yırtık, parça parça.
Atılmış, bitirilememiş de.

Bilki,
O benim son mektubum.
Yazamamışım ona derdimi,
Yazmak istemişim de.

Bir kitap geçecek eline.
Aç onu yaprak yaprak.
Kalbinin derinliğinde,
Her satırı yudumlayarak.

Dolaşırken mavi gözlerin,
Burcu burcu sevgi kokan,
Mısralarında o şiirlerin,
Canlanırsa gençlik hatıran.

Bilki,
O benim son kitabım.
Terk edip giderken sen beni,
Gözyaşlarım ile yazdım.

Bir harabe göreceksin,
İster uyanık, ister düşte.
Gamın, kederin ezginliği,
Taşta, kerpiçte.

Bir yanda, yığın yığın kumlar.
Bir yanda, yarım kalmış temel.
Üstünde, çürük çürük odunlar.
Etraf, çamur, sel.

Ne yapan var,
Ne de kaldıran.
Harabe değil bu,
Viran!..

Bilki o,
Benim kuramadığım evim.
Kalmış öylece her şey,
Gittiğinden beri sevdiğim.

Bakarken pencerenden,
Uzayıp giden sokaklara.
Kalabalık göreceksin öteden,
Bürünmüş gelmekte, karalara.

Yüzleri yaslı,
Omuzlarında tabut.
Gözleri yaşlı,
Dilleri sanki samut.

Geçip gidecekler, ağır ağır,
Baktığın o sokaklardan.
Bir kez olsun ağla!
Bir kez olsun bağır!

Bilki,
Omuzlarda giden,
Bir dost İbrahim,
Yani benim.

Bir mezar göreceksin,
Otla sarılmış her yanı.
Issız bir yol başında,
Yok arayıp soranı.

Dağlar olmasaydı,
Lâleleri solmasaydı,
Ölüm Allah’ın emri,
Şu ayrılık olmasaydı. (*)

Diyen bir mâni,
Mermer taşında.
Bir Fatiha oku,
Dur da başında.

O benim mezarım.
Ağlama sus artık.
Herşeyden uzak orda,
Şimdi ben daha rahatım.

(Bizim Sevgi Bağları 52)

(*) Bir halk mânisinden.