Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Son günlerde okuduğum güzel denemelerden biriydi gönül incilerinizle süslenmiş dizeleriniz. Sizi kutlarım dost yürek. Tam puan ve anto. Bilal Esen
Usta kalem yüreğin sesi olunca yazıya yada şiire
çok farklı yansıyor tebrikler candan saygılarımla
Usta kalem yüreğin sesi olunca yazıya yada şiire
çok farklı yansıyor tebrikler candan saygılarımla
Biliyorum, sen geleceksin, dünyalar bizim olacak! ....
Hep o gelecek diye umutla bekler seven... İsyan eden yürekler... Ne gelir sevindirir ne de gelmeyeceğini söyler umudu yıkar... Hep bekleriz... Yazan yüreği kutlarım... Sevgilerimle...
Yeni bir tomurcuk heveslenecek güneşe, dal budak salacak aşkımızı kazıdığımız kiraz ağacı, kıskananlar olacak....
Biliyorum, sen geleceksin, dünyalar bizim olacak! ....
UMUT, YÜREĞİN YOLDAŞI OLDUĞU MÜDDETÇE YAŞAM ÖYKÜNÜN EN DERİNLİKLERİNDE SARILACAKTIR GERÇEK VUSLATA....
GÜZELDİ....
Dilerim gelir..dünyalar sizin olur sevgili nafi bey...beğenerek okudum...sevgi ve saygılar..
Saygıdeğer üstadım Nafi abi,okuduğum bu ilk şiiriniz.Gerçekten şiir dilinde derin duygularla örülmüş bir bal peteği,fakat biliyorum ki bu dizeler öyle hemen birden yazılmadı.Aslında 65 yaşın yani bir hayatın birikıimi bunlar.Galiba insanın şiirdeki zirve noktası bu olsa gerek.Fakat bunlar yetmiyor asıl insanın üretme zamanı geldiği bu noktadır .Sizlerden ölümsüz kalacak daha nice eserler yeni nesil olarak beklemekteyiz.Selam ve saygılarımla şiir tadında baki çalışmalar dilerim.
'Geleceksin'Nafi bey. Şimdiye kadar okuduğum ender,şiir ve makale karışımı bir yapıt sizi gönülden kutlarım.Sizin gönlünüze, emeğinize karşılık 10 puan veriyorum.Beklenenin gelmesini temenni ediyorum.Saygılar.
'Biliyorum, sen geleceksin, dünyalar bizim olacak! ....'acaba olacakmı?
Kaleminiz çok güçlü kutlarım Nafi Bey!!
Çucuksu gülüşlerini aldılar elimden, beni yalnız bıraktılar...
Çocuktum, çamurdan oyuncaklarımı yitirdim önce, sonra sevdama kara çaldılar, yüreğimi paraladılar sen ordasın diye, beni sana hasret koydular....müthiş bir eser...tebrikler okudukça sözlerin değeri vuslata eriyor..
Bu şiir ile ilgili 50 tane yorum bulunmakta