Kalbim sevda fakiri, ruhum sevgi aşığı
Öylesine tükettirmişim-tüketmişim ki içimi
Kurumuş dağılmış kalbim kimsesizlikte!
Sevdiklerime akıtmışım oluk oluk kendimi
Öyle narin öyle hassas olmuş ki içim
Delice korkuyorum, paramparça dağılmaktan!..
Hiç beklemediğim bir anda
Unuttuğu duyguları yeniden yaşayarak
Yine hızla attı bu deli kalp, sanki yerinden çıkacak!
Ya sapasağlam kanatlanacak
Yada tuz buz olup, iflah olmayacak..
İncitecek misin sen de beni?
Yaralayıp kanatacak mısın diğerleri gibi?
Yoksa merhem olup hayat mı vereceksin
Kurumuş bu can’a nefes gibi..
İki adım gelsem, üç adım kaçıyorum..
Ya iterse, ya bir sözü ile beni bitirirse..
Çok korkuyorum..
Korkumdan kahroluyorum..!
Artık imkansız dediğim heyecanın,
mucize gibi yeniden beni sarmasını çok seviyorum ama..
Ya sen de gidersen.. Ya hiç ses etmezsen.. Ya hiç gelmezsen..
Biliyorum ki dağılırım.. darmadağın kalırım.. Yıkılır parçalanırım..
İşte bu yüzden korkuyorum..
Senin bana kendi isteğinle gelmeni bekliyorum..
Gelecek misin… ?
Kayıt Tarihi : 4.7.2017 01:11:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!