Sindiğinde yüreğimin ortasında bir kenara
Yalnızdın, kimseler yoktu, artık senden başka
Halini sen dahi anlayamadın, veremedin mana
Düşman olmuştun sanki, o sevdiğin hayata
Kimseler sormamıştı, kimseleri anımsamamıştın
Yalnızlığın ateşinde mutluydun, yanmıştın
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta