Gelecek Elbet Şiiri - Hakan Baş

Sakın hayata küsme gözlerim,
Senin de umutla bakacağın günler gelecek elbet.
Her güzelin peşinden hayal kurma gözlerim,
Senin de bir güzelin olacak elbet.

Ey dilim,
Onun bunun lafına bakıp ta kimseyi kırma sakın, incitme.
Sev seni sevmeyeni bile.
Güzel sözünü, tatlı dilini, kimseden esirgeme.
Bilirsin dilin kemiği yoktur,
Senin de konuşacağın günler gelecek elbet.
Haklı olduğun yerde susma konuş,
Hakkını üç kuruşluk adamların vicdanına koma,
Hak sahibi yaradandır bilirsin,
Hakkını ona emanet eyle.

Sessizliğin gölgesinde,
Kendi vicdanına kulak asmayan duyu yetim,
Duydukların doğru olsa da her şeyi duyma,
Bilirsin dedikodular kulaktan kulağa yayılır.
Böyle bir oyunun içinde olma.
Senin de huzur limanında,
Martı çığlıklarını,
Hırçın denizin öfkeyle sahile vuran dalgalarını,
Bir dilberin kulağına ''seni seviyorum'' demesini, bekle.
Senin de duyacağın zaman gelecek elbet.

Yenilgilerin yıkamadığı ey nefsim,
Bu hayat savaşından yaralı çıkan kahraman şövalyem.
Hayata 1-0 mağlup başlasan da,
Çoğu zaman günahtan kaçamayıp sana sığınsak ta,
Sen yine de her seferinde yenilgini sineye çeksen de,
Bir gün öğreneceksin sende kaybetmemeyi.
Ey nefsim bana sahip çık.
Tut kolumdan sar beni tıpkı babam gibi.
Doğruyu yanlışı öğret.
Şefkatinle okşa annem gibi.
Ey nefsim,
Beni koru kolla.
Kötü huyların kucağına bırakma.

Bedenimin demir başı ayaklarım.
Koşmaktan nasır bağlayan,
Bazen de yanlış yola sapan,
Hep çıkmazlardan zamanında dönen kurtarıcılarım.
Sizler bana, ben sizlere emanetim.
Sizin de taşsız ve dikensiz yollarda yürüyeceğiniz günler gelecek elbet.
Sizin de önünüze kırmızı halılar serilecek elbet.

Ey kalbim.
Kimler sahip çıkmak istedi de çıkamadı sana?
Olur, olmadık insanların içinde beni mahcup ettin.
Hakan sevgiden ne anlar dediler
Sustum.
Hep onlar konuştu, yorulan ise sen oldun.
Bana söz hakkı bile vermediler,
Beni sen gibi sevmediler, savunmadılar.
Söylesene kalbim, yoksa biz başka dünyada mıyız?
Yok yok o kadarda değil.
Biliyorum bizim geldiğimiz yerlerde sevgi kutsal sayılırdı.
Öyle koluna kızı takıp ta caddelerde gezmek değildi sevgi.
Hele ki, üç beş masumun kanına girip te yarı yolda bırakmak hiç değildi.
Bizim oralarda emanete sahip çıkılırdı.
Üzülme be kalbim.
Bizi de sahiplenen biri çıkar elbet.
Bu dünyada olmasa da,
Mahşerde olur elbet.
Kalbim...