Sabah zili çalar, dünya yine başlar.
Bir tahta, bir kalem, bin umut aşılar.
Söz değil anlattığın, ateş kıvılcımı.
Bir çocuğun gözünde yanar o ışık, sarmalar.
Ders anlatmak değil bu, ruh aktarmak işi.
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta