Geleceğimiz karanlıkta kalmasın diye

GELECEĞİMİZ KARANLIKLARDA KALMASIN DİYE..

Sancılı acılarımda oldu
Heyecanlı sevdalarımda
Ben bu yaşamı ilmek ilmek dokuyarak tattım
Zehri şerbet yaparak içtim
Yürüttüm atar damarlarımda
Kendimden geçtim

Bir yangında verdim diri diri canımı
Bölük pörçük parçaladılar her bir yanımı
Bir kurşun attılar yüreğime
Kanattılar bütün arzularımı.
Esir ettim sevdiklerimi kalbimin kafesine
Bir tek umudum umuduna kavuşsun diye…

En akıl almaz yere sakladılar umutlarımı
Sabır taşı yaptım umutsuz yarınlarımı
Korkmadım sevmekten
Bıkmadım, yılmadım çalmaktan dost kapılarını
Tohum olup ekildim sevginin taşlı toprağına
Benim gibi gördüm kirpi yavrularını
Umudum sevgide buluşsun diye…

Gün oldu merhaba dedim güneşe
Gün oldu bağlandım bir söze bir gülüşe
Deva sandım aldım elime bir şişe
Tutundum, kandım hayatın kıldan ince ipine
Koptu bütün tellerim
Kahpece vuruldum sırtımdan
Kement atamadım ben böyle bir gidişe…

Tırnaklarımla kazıyarak ekmeğimi aradım
Girdim hayatın çıkılmaz girdabına
Korkunç kavgalarda kendimi sınadım
Taş taşıdım, demir, tuğla taşıdım
Büyüklerle çalıştım, olmadı benim yaşıdım
Ümit bazen gözümde belirdi
Ümitsizlik kimi zaman içimi kemirdi
Yinede çağdaş yarınların hayalleriyle yaşadım
Umudumuz umutsuzluklar da
Geleceğimiz karanlıklarda kalmasın diye…

Duran SAPER / BURSA