Geleceğimiz Karanlıklarda Kalmasın Diye

GELECEĞİMİZ KARANLIKLARDA KALMASIN DİYE...

Sancılı acılarım da oldu

Heyecanlı sevdalarım da

Ben bu yaşamı ilmek ilmek dokuyarak tattım

Zehri şerbet yaparak içtim

Yürüttüm atar damarlarımda

Kendimden geçtim

Bir yangında verdim diri diri canımı

Bölük pörçük parçaladılar her bir yanımı

Bir kurşun attılar yüreğime

Kanattılar bütün arzularımı.

Esir ettim sevdiklerimi kalbimin kafesine

Bir tek umudum umuduna kavuşsun diye…

En akıl almaz yere sakladılar umutlarımı

Sabır taşı yaptım umutsuz yarınlarımı

Korkmadım sevmekten

Bıkmadım, yılmadım çalmaktan dost kapılarını

Tohum olup ekildim sevginin taşlı toprağına

Benim gibi gördüm kirpi yavrularını

Umudum sevgide buluşsun diye…

Gün oldu merhaba dedim güneşe

Gün oldu bağlandım bir söze bir gülüşe

Deva sandım aldım elime bir şişe

Tutundum kandım hayatın kıldan ince ipine

Koptu bütün tellerim

Kahpece vuruldum sırtımdan

Kement atamadım ben böyle bir gidişe…

Tırnaklarımla kazıyarak ekmeğimi aradım

Girdim hayatın çıkılmaz girdabına

Korkunç kavgalarda kendimi sınadım

Taş taşıdım, demir, tuğla taşıdım

Büyüklerle çalıştım, olmadı benim yaşıdım

Ümit bazen gözümde belirdi

Ümitsizlik kimi zaman içimi kemirdi

Yinede çağdaş yarınların hayalleriyle yaşadım

Umudumuz umutsuzluklar da

Geleceğimiz karanlıklarda kalmasın diye…

Duran SAPER 05.06.2012