Geleceğim Bazen Şiiri - Ersal Sarıkaya

sana 460 gün kala
gidiyorum....
ankaranın karlı yollarında,
ikimizde buruk bir acının tozlaşımı
ve tebessümü yırtık bir oyun.
gözlerin nemli yine, ağlamaktasın çaresiz
uğurlarken beni senden uzaklara....
böyle doğdu işte ilk ayrılık...

sana 356 gün kala.
bir çınar gibi devermişim 104 günü.
ve ellerime ulaşan mektubunun ilk sevinci.
ah! nasılda titremekte yüreğim,
sığınırken belliğ belirsiz duvar diplerine,
nasılda her mısrada aşk ve özlem kokuyor,
ah! bide ben...
nasılda hasretim yüzüne...

sana 351 gün kala...
daha dün dokundum ellerine,
yüreğim bir tay gibi heyecanlı,
lakin ayrılığa çalıyor bugün zaman
üşüyorum sensizlikte,
sen, sen ey! sevgili kucaklıyormusun gider ayak bütün bulutlarımı.
git sevgili,
ben taşırım tenime bıuraktığın bu cüzzamlı ayrılığı...

sana 265 gün kala...
büyümeyi unutmuş bir çocuk kederi içimde,
hiç büyümemiş, nasılda öyle kalakalmış
öyle ufak-tefek minnacık,
bir daha hiç doğmayacak gibi gözleri.
üzgün, sessiz ve sensiz yudumlarken nefesini,
sen gittin ya darmadağınıklaştı artık herşey.

sana 253 gün kala....
sana sevgilim demeyi özledim,
ama öyle böyle değil,
tepeden tırnağa,
tırnaktan tepeye...
içimde boşluklarda koşuşan aşk
ve kandi kafilesini hiçe sayan bir uzak adam.
mutsuz ve bitkin ve su kjadar derinlerde...
özlemek seni, güzel olan her anda.

sana 187 gün kala...
özlemekteyim yine seni,
bir güvercin ürkekliğindeyim
ansızın dalıyorsun içime,
nasılda hazırlıksızdım oysa,
nasılda kapıyı çalmadan geldin öyle
şimdi sol yanımın doğurduğu acısın
seni özlemek,
beyle birşeymiş meğer.
anladım...

sana 169 gün kala...
şimdi biraz daha benimlesin,
aptal bir fotoğraf albümüne yerleştirmiyorum resimlerini,
yüreğimin en güzel en ucra derinliklerine asıyorum çerçevesiz.
mavi gökle taçlandırıyorum biraz seni,
biraz
kendimi seninle.
hiç gitmemiş gibi avuçlarımda dansa duruyorsun rüzgarla
ve ben
el-pençe sana asıyorum kendimi...

sana 167 gün kala...
gidiyor gibisin...
tanıdık geliyor bu sahne bana
bavulların odanın içinde,
ben bavulların içinde....
seninle gittiğin yere gelme peşindeyim sevgili,
lakin tedirginim biraz,
ya erişemezsem sana bu uzun yolculukta...
sana olan güvenim azalıyor diyorsun
beni yerden yere vuruyorsun...

sana 53 gün kala...
sesin yok.
nasılda çetin geçiyor vakit,
darağacında sanki bütün akrepler yelkovanlar
sen olmasan her günüm böyle mi olacak sevgili?
o zaman kime bu nefes alışlarım?

sana 6 gün kala....
işte bu şiir düşüyor kalemimden...