Geleceği olmayan çocuklar..

2014 yılının sonuna dek ülkemizde 3 tane Nükleer Enerji Santralinin kurulacağı gururla yer alıyor haber gündemlerinde.

Hava kirliğine son verecek, kokusu genzimizi yakmayacak, rengi görüntüyü bulandırmayacak bir enerji üretilecek ülkemizde.Hele ki son günlerde tüm dünyanın gözü üstünde olan İran yaparda biz yapamaz mıyız diye düşünülünce gururlanıyor okuyan (!)

Ancak bu gururlanma yerini bir anda geçmişte kalmış bir çok kazadan en önemlisi olan üstelik de ülkemizde etkileri 19 yıl sonra lütfen araştırılan Çernobil Kazasının anılarına bırakıyor yerini. Bir yürek sızlaması eşliğinde.

Tarih 26 Nisan.1986 Ukrayna’da Kiev yakınlarındaki, o güne dek pek çoğumuzun varlığından bile haberinin olmadığı, Çernobil kasabasında bir insanlık faciası yaşandı. Nükleer Santralin 4 numaralı reaktöründe küçücük bir ihmal, bir dikkatsizlik, bir hata santralin patlamasına ve tüm insanlığı etkileyecek bir faciaya neden oluverdi.

En çokta komşumuz olması nedeniyle etkilerini bizler yaşadık.Çaylar radyasyonlu dediler, içemedik bir zaman, daha sonra dönemin politikacıları çıktı televizyona,ellerinde çay bardakları. ‘’Çayda radyasyon yok,bakın biz içiyoruz’’ Dediler, inanmadık belki ama yinede radyasyonlu çaylarla harmanlanmış çayları içtik kahvaltılarımızda. İhraç edilemeyen fındıklar satıldı pazarlarımızda ilginç reklamlarla, çocuklarımızla birlikte tükettik.

O yıllın ardından bir haber karesi kalmış aklımda. Birkaç çocuk Çernobil’in o bilinen etkisini taşıyan ve geleceği olmayan çocuklar, artık hiç biri yaşamayan yarınsız çocuklar. Unesco bu çocukları mutlu edebilmek için dünya turuna çıkartmıştı yolları İstanbul’a da düştü. Her an ölümün soğuk nefesini peşlerinde hisseden zavallı çocuklar ne kadar mutlu oldular bilinmez ama bilinen tek şey radyasyonun o minnacık bedenlerine verdiği hasar ve acı.

Şimdi Nükleer tehlike daha da yakınımıza geliyor.Sinop’a, Mersin- Akkuyu’ya ve Konya’ya.

Aslında yakınımıza gelen hiç de düşündüğümüz gibi bir enerji kaynağı değil.

Kokusuz, renksiz ama yavaş ve acılı bir ölüm çalan kapımızı.

Gelişmiş olan ülkelerin Nükleer Enerjiden vazgeçmeye başladığı, Nükleer Santrallerle ilgili yatırımlarını durdurup, ellerindekilerden kurtulma çabasına girdiği bir dönemde, ülkemizde bu konuda yapılacak yatırımlar için büyük kaynakların kullanılması akıl alacak gibi değil.

Dünyanın terk etmeye çabaladığı Nükleer Enerji Türkiye’ye dayatılıyor mu?

Politikacılarımız ya sonuçlarının ne olabileceğini bilmiyorlar yada politik ve maddi çıkarları öylesine bürümüş ki gözlerini, bu enerjinin nelere mal olabileceğini görmezden geliyorlar.

Yoksa bizim ülkemizde de Irak’da,İran’da olduğu gibi Nükleer Silah çalışmaları başlatılması mı planlanıyor?

Kurulacak santrallerin patlama olmasa bile çevreye radyasyon yaydığı, Nükleer atıkların imha edilmesi yöntemlerinin bile hala bulunamaması, bu atıkların yüz binlerce yıl etkisinin süreceğinin bilinmesi, insan üstündeki etkisinin kanser, sakatlık, erken yada ölü doğumlara neden olması düşünülürse,insanın sorası geliyor;

Politikacılarımız ne yaptıklarının bilincinde mi?
Başta kendi insanına sonra tüm insanlığa zarar vermeye kimin hakkı vardır?
Kim çocuklarımızın elinden geleceğini alabilir?
Ve neden biz bu gidişe ‘HAYIR’ demeyelim?

Sinop bizim sitesinde Nükleer Enerjiye hayır kampanyasına katılmaya ne dersiniz? http://www.sinopbizim.org/

GÜLSEREN ONAY

www.gullukdergisi.com da yayınlanan yazımı paylaşmak istedim kampanyaya katılmak için çok değil sadece bir kaç dakika gerekli omuz vermek istemez misiniz?