Geleceği düşünürken karanlıkta

Nefretin bağrından çıkmış gibi idiler
Kan gözlerini döndürmüş
Para insanlığa dair her şeylerini unutturmuştu onlara
Sağır dilsizdi dizginlerini bir fırtınada yitirmiş adamları
Bir köle sakinliğinde bir köle sessizliğinde
Bir köle sakinliğinde bir köle sessizliğinde
İçten ve yeminli kindarlar gibi derinden
Düşmanane fikirli tasmalı insandan azmalar.

Bulutlu gökyüzünün temkinli yagmurları gibi,
Temkinli bakıyorum dünyaya artık.
Sessiz değilim belki zulme,
Ama sesi çıkmayanlarıda kınıyorum
Fütursuzca kahinlerin ekmeklerine yağ sürdükleri için

Derdimi dermanıma girift ettiğim gecelerin sabahında
Geçim girdabına düştüm yavaş yavaş.
Sahilsiz denizlerde kum yerine dikenlerde cakıl taşlarında yüzdüm
Kanrevan aklım,kanrevan hayalim,kanrevan belki yarınlarım yarınlarımız.
İçi boşaltılmış boş inançlarla hurafelerle doldurulmuş.
Prensibi,hedefi,olmayan inanç dairesinde hırsı olmayan nesillerle.
Belkide benim hayalimin karanlığıdır bu
Belkide gören akıl gözümün süzgecinden süzülenlerdir bunlar.